Als peuter was ik met mijn ouders in de Vogezen. Daar zag ik deltapiloten van Le Treh afvliegen. Zo klein als ik was, intrigeerde dit me enorm. Het is me dan ook altijd bijgebleven. Toen ik 12 was, zag ik bij Chamonix voor het eerst een paraglider vliegen. Dat leek mij dan ook wel wat. Mijn ouders wilden namelijk dat ik aan sport ging doen. Zij hadden meer een teamsport voor ogen, maar ik dacht alleen maar aan paragliding. Drie jaar lang vroeg ik voor mijn verjaardag en zelfs bij Sinterklaas om een paraglider. Toen ik na die drie jaar nog steeds geen paraglider had gekregen, ging ik zelf op pad. Ik wist dat op een buitensportbeurs in Den Haag ook paraglidingscholen zouden staan. Daar moest ik heen!
Twee weken later hing ik in de lucht. Wat gaaf! Ieder weekend dat het weer goed was, was ik op het lierveld te vinden. Een ritje van Norg naar de achterhoek was met openbaar vervoer ruim drie uur per rit. En soms deed ik dat wel twee keer per weekend. Al gauw kwam het vliegen in Frankrijk ook ter sprake. Daar moest ik natuurlijk ook heen. In hetzelfde voorjaar hing ik in Frankrijk in de lucht…en dat was nog vele malen gaver dan het lieren in Nederland.
Al gauw werd ik hulpinstructeur en in 1999 werd ik op mijn 20e instructeur. Naast mijn studie bouwkunde en leraar bouwkunde was ik veel aan het vliegen en lesgeven. Op school hadden ze er wel moeite mee dat ik zo veel en zo vaak weg was. Maar mijn cijfers waren goed en ik heb mijn diploma’s behaald.
Nadat ik jarenlang iedere zomer lesgaf, wilde ik zelf ook de wijde wereld in. In 2002 ben ik bij de vliegschool gestopt en in 2003 voor 7 weken naar Peru gegaan. Zeven weken rondtrekken en vliegen, wat een avontuur! Daar heb ik ook mijn persoonlijk hoogterecord behaald van 5800 meter boven zeeniveau. Inmiddels heb ik in veel verschillende landen gevlogen. Dichtbij zoals, België, Luxemburg, Duitsland, Oostenrijk, Slovenië, Italie, Frankrijk, Zwitserland en Spanje, maar ook verder weg als Peru, Marokko, Mexico, Nepal, Costa Rica, Griekenland, Turkije. Persoonlijk vind ik de Alpen met al haar keuzes en mogelijkheden toch wel één van de beste regio’s om te vliegen.
In 2004 heb ik aan het NK in Slovenië meegedaan en in 2007 aan de Chabre Open, maar wedstrijdvliegen bleek niet echt mijn ding. Het gaf me teveel verplichtingen; het vrije gevoel van vliegen ontbrak voor mij. Wedstrijdvliegen is echter wel een uitdaging en je kunt er erg veel van leren. Ik leer dat liever op een andere manier. In 2007 vloog ik bijvoorbeeld als eerste Nederlander een FAI (gelijkbenige) driehoek van boven de 100 kilometer.
In 2004 had ik ook mijn studie lerarenopleiding bouwkunde afgerond. Via het NK heb ik toen Joop leren kennen. Hij was samen met Ronald van Veen eigenaar van Air Time. Ronald zou gaan stoppen en ik kon die plaats opvullen. Sinds 1 oktober 2004 ben ik met veel plezier mede-eigenaar van Air Time. In 2006 is Barry daarbij gekomen en in 2008 is Joop gestopt. Samen met Barry en ons instructieteam heb ik Air Time verder uitgebouwd. Tot eind 2019 heb ik met veel plezier met Barry samengewerkt. Barry wilde zijn tijd voor privé en werk anders indelen en is gestopt als mede-eigenaar van Air Time. Sinds 1 januari ben ik volledig eigenaar van Air Time en wil dat nog lang blijven doen.
